Shimizu naar Kakegawa
Individueel reizen in Japan is niet gemakkelijk, maar vandaag is het lucky day. We fietsen van Shimizu naar Kakegawa en het is opnieuw heet, erg heet en er zijn venijnige klimmetjes. De route gaat door een groot gebied met theeplantages. We zakken af naar het zuid westen door de binnenlanden. De snelheid per uur ligt laag door alle stoplichten in de dorpen en door het klimmen. Op 70 km zijn we in Kakegawa en bij het eerste hotel is het raak, we zijn meer dan welkom. Het is een gloednieuw hotel met witte leren lounge stoelen en daarachter mogen zomaar onze fietsen staan, dat is bijzonder voor Japan. Normaal mag je nauwelijks met schoenen een hotel binnen lopen. Het hotel is niet duur en ze hebben 2 wasmachines en drogers en dat is meer dan plezierig. We hebben natuurlijk alles weer vies met deze hitte en na een uur is alles weer schoon. Onze verwachtingen liggen ondertussen erg laag, dus dit is lucky day.
Om de hoek is een restaurant met bijzonder Japans eten en er is ontspannen Jazz muziek. De muziek in ieder restaurant is aangenaam, er is altijd rust in Japan. Rust in het verkeer, rust in de hotels, nooit nachtelijk geschreeuw zoals in China. In China schreeuwden ze de halve nacht het hotel bij elkaar, zelfs met drank op wordt het gedisciplineerd luidruchtig. Gewoon een beetje rumoer, ze drinken hier ook minder dan in China.
De Japanner is redelijk afstandelijk, niemand kijkt hier op van 2 fietsers uit Europa, iedereen leeft in zijn eigen wereld en dat is prettig. Han heeft gelezen dat ze zelf zo ook in het buitenland reizen en dat ze vaak thuis de foto’s bekijken en er dan achter komen waar ze zijn geweest. Ook de reizende Japanner spreekt meestal geen Engels.
Kakegawa naar Hamamatsu
Landelijk Japan
Han slaagt er toch steeds weer in om met de GPS een landelijke route te vinden. Dat betekent wel het nodige klimmen en dorpjes met tientallen stoplichten en die stoplichten kosten vooral veel energie. Om de paar honderd meter staat er een stoplicht en de meesten springen op rood als wij in de buurt komen en dan moeten we stoppen en steeds weer opnieuw optrekken. Optrekken met de fiets is steeds opnieuw 17 kg fiets, 20 kg bagage en ons eigen gewicht weer in beweging brengen. Momenteel zitten we nog steeds in die hittegolf. We hebben ons plan helemaal omgegooid, onze dagtochten zijn korter en daardoor zullen we later in Kyoto komen. We willen niet meer terug fietsen naar Tokyo, maar met de trein terug reizen. Dat zal nog wel wat gedoe geven, maar dat is van latere zorg.
Vandaag zijn we op 50 km al gestopt in Hamamatsu, meteen raak in een prima hotel aan de stille oceaan. Het inchecken is allemaal wat lastig. Onze foto en veel knikken doen wonderen, zo knikkebollen we ons soms naar binnen, we leren snel. Als we na het diner naar onze kamer gaan komt er iemand van de bediening aan rennen, hij heeft een briefje en daarop staat: “dank u voor de accommodatie en met een reis verzorgd door de fiets”. Hij wil ons hiermee bedanken dat we voor dit hotel hebben gekozen. Dit heeft hij natuurlijk even vertaald op zijn smartphone en dit zijn dan van die spontane Japanse dingetjes waar we blij van worden.
Hamamatsu naar Ise
De lange tocht van vandaag gaat eerst langs de zee en daarna door de binnenlanden met rijst- en theeplantages. Het verrast ons steeds weer hoe rustig het hier is. We hadden ons Japan en zeker dit deel in Honshu voorgesteld als dicht bevolkt en druk. Het fietst hier zo veilig, vaak zijn er fietspaden, maar regelmatig zijn ze dichtgegroeid met planten en moeten we toch op de normale weg fietsen en dat gaat prima. De drankautomaten langs de kant van de weg zijn ideaal voor ons fietsers, we hebben daarin de koude koffie met melk ontdekt en die trekken we dan ook regelmatig uit de automaat. Daarnaast persen we iedere dag minstens 3 liter water naar binnen om niet uit te drogen.
De veerboot onderbreekt en verkort vandaag onze lange route van 112 km. Uiteindelijk stranden we in Ise. Daar eten we unagi (paling), dit is een Japanse specialiteit die je volgens de Lonely Planet gegeten moet hebben anders ben je niet in Japan geweest. De paling wordt geroosterd op hete kolen nadat ze is ingesmeerd met soja en sake.
Ise is een bewuste keuze omdat hier het heiligste schrijn van Japan staat. Er zijn er 2, Geku en Naiku en de laatste is het heiligst. Deze schrijnen, enorme houten gebouwen die achter enorme houten schuttingen staan moeten om de 20 jaar worden verplaatst, dit is een regel in het shintoïsme.
Het shintoisme of shinto is de oorspronkelijke religie van Japan. Het woord is een combinatie van twee Chinese karakters (神é“) en betekent "de weg der goden".
Een torii bij het Itsukushima-schrijn
In het shintoïsme worden zogeheten Kami oftewel natuurgeesten aanbeden. Sommige kami zijn plaatselijk, dat wil zeggen de geesten die bij een bepaalde plek horen, terwijl anderen vereenzelvigd worden met grotere objecten en verschijnselen in de natuur. Amaterasu, bijvoorbeeld, is de Zonnegodin.
Duizenden Japanners bezoeken hier in de zomer de plaats Ise, met de jaarwisseling zijn dat er miljoenen.
Ise naar Iga
Idyllische route : Meer dan 80 km idyllische route door mooie Japanse dorpen, langs kolkende rivieren, rijstvelden, langs bergdorpen en door stille bergen. Aan het einde van de ochtend worden we geplaagd door een stevig onweer en dat is niet grappig, we moeten schuilen en durven niet verder door de bossen. Het geeft wel mooie luchten voor de foto en na het tijdje wordt het droger en is het tijdelijk afgekoeld en kunnen we verder fietsen. Na 83 km vinden we toch nog een hotel in Iga, we zijn doorweekt van de regen en het zweet. Als we onderweg bij een bloemenwinkel vragen of er ergens een hotel is, krijgen we een zakje geluksknikkers cadeau, wij hebben nog steeds foto’s op voorraad om weg te geven en daar wordt iedereen nog steeds blij van in dit presentjesland. Han heeft uitgevonden dat je met de smartphone fotografisch de menukaart kunt vertalen en dat is zo leuk, zo weten we precies wat we moeten bestellen.
Iga naar Nara
De 83 km van gisteren verbleken bij de 38 km van vandaag, die zijn zo immens zwaar, steile klimmen en dalen en extreme hitte. De hitte is vandaag op kookpunt, we doen lang over deze relatief korte tocht. Als we in Nara zijn begint de ellende van onderdak zoeken. In deze toeristische plaats Nara zit alles vol, overvol. Het wordt heter en heter, de donderwolken koken boven de stad en dat drijft de hitte nog meer op. Het eerste hotel dat we proberen is een 5* hotel en dat is ook vol, maar ze hebben nog een personeelskamer en die willen ze voor veel geld wel voor ons inrichten, inclusief ontbijt. Wij vinden het te duur voor een kamer met een matje. We bedanken voor de moeite en zeggen dat we verder gaan zoeken. Via toeristenbureaus, via vragen en nog eens vragen proberen we wat te vinden, maar geen schijn van kans. Dan maar terug naar het 5* hotel in de hoop dat de aanbieding nog geldig is. Han wordt meteen afgewezen en ik ga het zelf nog een keer proberen en na veel zeuren en onze foto en visitekaartje, lukt het om voor 3 nachten onderdak te vinden. Ze moeten de kamer nog wel voor ons inrichten en ondertussen moeten we een uur wachten in de koele chique lounge, het water guts schaamteloos uit onze lijven. Maar ook nu weer, als de nood het hoogst is ……. Na een uur mogen we naar ons achterafkamertje via een trap buiten het gebouw en tot onze verrassing is dit hok omgebouwd tot een zeer acceptabele kamer met dunne matrasjes op de grond i.p.v. matjes en er is een badkamer met alles erop en aan wat een zwetende Japanner nodig heeft. Om de beurt gaan we in het koele bad, net zolang tot we helemaal afgekoeld zijn. Hierna gaan we opnieuw op pad om hotels te regelen voor de komende dagen in Kyoto en in Tokyo, want ook daar zit alles vol, wat een vreselijk gedoe, dit kost zoveel energie. Het lukt bij geen enkel toeristenbureau. Ondertussen scheurt de hemel open, het dondert en knettert aan alle kanten, dit kon ook niet langer uitblijven. De regen komt met bakken naar beneden en als wij terug fietsen naar het hotel zitten we te rillen op de fiets, het is ondertussen 27 graden. Onze achterkamer heeft airco en we slapen meer dan 10 uur op onze dunne matrassen. Op kamernummer is de ontbijttafel voor ons gedekt en we worden wel heel erg blij, er staat een Japans ontbijt voor ons klaar zoals we nog niet eerder hebben gezien en we zijn ondertussen al wat gewend en dit vergoedt dubbel en dwars de prijs van dit 5* hotel met een randje. Met onze smartphone sprokkelen we voor de komende 12 dagen overnachtingen bij elkaar, in Kyoto moeten we daarvoor iedere nacht naar een ander hotel, in Tokyo moet we ook nog regelmatig verkassen, maar dat zijn we wel gewend, we hebben in ieder geval onderdak voor de rest van de reis in Japan. Vandaag kunnen we nu in alle rust van de bijzondere stad Nara genieten. Als ik buiten bij de Laundry zit te wachten op ons wasje zie ik ouderen voorbij lopen, velen moeten vroeg in de ochtend al weer hijgen van de hitte. De mensen in de bouw, de wegwerkers, de huisvrouwen met hun wasjes bij de bloedhete Laundry, iedereen heeft het momenteel erg zwaar, maar alles gaat gewoon door in Japan, er wordt hier enorm hard gewerkt. Twee weken per jaar hebben ze hier vakantie en sommigen werken 6 dagen per week. Japan zit al jaren in een crisis, ze kampen met een enorme deflatie, een soort Griekenland in het groot, de economie was op geblazen en eens komt de rekening. Heel langzaam begint het nu te herstellen. Nara is prachtig, de vele tempels, de reeën die door alle parken lopen. De kandelaars in de nacht. Morgen nog een weer een nieuwe dag. Terug in het sterrenhotel zien we tot onze verbazing onze foto met de fietsen en ons visitekaartje op de balie staan, er wordt heel trots naar gewezen. Vanmorgen werd er door die chique geklede Japanner nog met een scheef oog naar ons gekeken, nu zijn we de trots van het hotel. We krijgen de sleutel en verdwijnen weer naar buiten om vervolgens de trappen op te klimmen naar ons achterkamertje. Heerlijk daar zijn we weer even helemaal onszelf. Het is redelijk koel in het park, de reeën vrouwtjes roepen op een klagende toon om hun kalfjes, de kalfjes komen uit het niets tevoorschijn om te zogen bij hun moeder. Man’yo Botanical Garden is geopend in 1932 en het is de eerste botanische tuin die gecreëerd is met planten die in de gedichten van Man’yo-shu voorkomen. De collectie bestaat uit 4500 planten en 1500 grassen en bomen. Het gefilterde zonlicht geeft een mooi effect. We zijn hier samen met een Japans echtpaar, verder zijn hier bijen, libellen, krekels, vogels en vlinders. Koelte zoeken we zoveel mogelijk in de schaduw van de dikke bomen. Museum of Photography Nara City heeft een tentoonstelling van de beroemde Japanse fotograaf Taikichi Irie. Het is een tentoonstelling over Nara rond 1950, het oogt dorps zoals Nederlandse dorpen rond die tijd, maar dan met een Aziatisch tintje. Er draait ook nog een bloemenfilm, Japanners houden van bloemen, vooral van kleurrijke bloemen en van witte orchideeën, het oogt een beetje kitsch.